Nikos Palaskonis

Wivé Techniek is altijd op zoek naar talent. Soms komt dat uit de werving, soms via een uitzendbureau en soms uit de eigen kennissenkring. Nikos Palaskonis behoort tot deze laatste categorie. Hij is de nieuwste aanwinst in de Binnendienst. Persoonlijk uitgenodigd door directeur Ronald Cleijsen, die zag dat Nikos met zijn warme persoonlijkheid en leergierige instelling een waardevolle bijdrage kon leveren. Nikos zelf vertelt graag hoe het ging:

“Ik ken Ronald al 25 jaar, via het voetbal. Onze zonen speelden samen in de jeugd. We hebben veel dingen gemeen, waaronder onze liefde voor Griekenland. We zijn goede vrienden, en zijn zelfs een keer samen op vakantie geweest. Heel eerlijk gezegd overviel hij me wel met zijn vraag of ik bij Wivé Techniek wilde komen. Ik had het nooit verwacht, gezien mijn achtergrond. Ik heb altijd in de productie gewerkt, als operator, teamleider of supervisor. Ben dus een man van de praktijk. En nu heb ik een administratieve baan.”

“Ik ben geboren in Griekenland in 1969 en heb daar een Havo-achtige opleiding gevolgd. Na het examen wilde ik eigenlijk vlieger worden, maar dan moet je heel goede cijfers hebben. Na een eerste afwijzing wilde ik het opnieuw proberen maar ik moest eerst in dienst. Ik werd officier en heb twee jaar als 2e luitenant gediend. Toen kwam ik erachter dat ik geen militair wilde worden. Het is heel streng en op de achtergrond heb je altijd die spanning, met Cyprus en Turkije en zo. En ik miste de vrijheid.”

“Ronald heeft me overtuigd dat ik het kan. Ik vertrouw op zijn gevoel.”

“Tijdens de dienstplicht heb ik mijn Nederlandse vrouw leren kennen, Henriëtte. Zij was op vakantie op Lesbos en we werden verliefd. Ben ik nog steeds trouwens. Uit dienst gingen we samen in Athene wonen, waar ik bij mijn vader in het restaurant ging werken. Maar na negen maanden was Henriëtte Athene zat. Ze werd stiller en stiller. We waren allebei jong. Dus toen hebben we besloten: “We gaan in Nederland wonen.” Daar had mijn schoonvader een baan voor me geregeld in de groentefabriek.”

“Ja, dat heb ik hem natuurlijk ook gevraagd. Voor mij was het ook ingewikkeld. Ik ben al 56 jaar en heb nog nooit een administratieve baan gehad. Kan ik het wel? En moet ik voor een goede vriend gaan werken? Maar Ronald kent me. Hij weet wie ik ben. Hij heeft me overtuigd dat alles te leren is en dat ik het kan. Ik vertrouw op zijn gevoel. Bovendien dacht ik: “Als ik het nu niet doe, blijf ik in ploegendienst werken.” De kinderen zijn klaar met hun studies, dus ik kan het gewoon wagen.”

“Het is wel wennen en ik moet veel leren. Ik was niet gewend om zo gedetailleerd een administratie bij te houden. In de productie hoefde ik nooit offertes te maken, en schrijven in het Nederlands was ook niet nodig. En net als iedereen die hier nieuw komt, moet ik alles leren van de materialen, dat leer je alleen in onze praktijk. Gelukkig werk ik met Haye en Sander. Ik leer heel veel van die jongens en ze zijn geduldig met mij. Het bevalt mij goed hier. Als ik ergens aan begin, dan doe ik het niet half. Ik bijt me erin vast. Als iemand anders het kan leren, dan kan ik het ook. Het gaat zeker lukken!”