Jent Deelstra

Jent Deelstra was eigenlijk met pensioen, na een carrière van 29,5 jaar bij Rockwool in Roermond. Daar werkte hij regelmatig samen met Wivé Techniek aan de slijtagebeperking en standtijdverlenging. Na een jaar thuiszitten had hij wel oren naar een nieuwe uitdaging. Dus toen Ronald Cleijsen belde met de vraag of Jent tijd had, hoefde hij niet lang na te denken.

“Ik ben eigenlijk een beetje een oproepkracht in engineering en in de uitvoering als projectleider. Tegen Ronald heb ik gezegd: “Ik wil wel helpen maar uiterlijk tot mijn zeventigste. Daarna wil ik het graag overdragen, dus jullie moeten blijven zoeken naar een opvolger.”

“Overal waar problemen opgelost moeten worden, ben ik op mijn plaats.”

“Nu werk ik op de glasfabriek van Ardagh in Dongen. Die maken allerlei soorten glasproducten in twee gasovens. Een van die twee ligt nu stil voor groot onderhoud en reparatie. Wij doen in het recyclinggedeelte een grote kettingbaan waar een nieuwe slijtvaste bodem in moet. Vorige week hebben we het oude spul eruit gehaald. Dan begint de opbouw met nieuwe slijtplaten en een nieuwe ketting. We moeten er in drie weken uit zijn, want dan gaat de oven weer aan. En als die eenmaal gaat smelten, gaat hij niet meer uit.”

“Ik kom van origine uit Friesland, een provincie waar veel zeelieden vandaan komen omdat er in mijn jeugd buiten de agrarische sector weinig werk was. Ik heb scheepswerktuigbouwkunde gestudeerd aan de hogere zeevaartschool. Zo kwam ik op de grote vaart terecht. Tja, en dan komt er een huwelijk en moet je de keuze maken: een gezin of de zee. Ik heb ervoor gekozen om aan de wal te komen. Ik woonde al in Limburg, en kon daar aan de slag bij Rockwool. Ik hoefde er dus niet voor te verhuizen.”

“Je stelt je niet veel voor bij steenwol, maar het is altijd interessant gebleven”

“Het begint allemaal met een druppel basaltsmelt, die wordt gesponnen. Tijdens het proces krijgt iedere vezel een eigen karakter mee, en die karakters kunnen sterk uiteenlopen. Dat maakt de vezels geschikt voor een hele scala aan toepassingen: van een pot verf met steenwolvezel als cohesieversterker, tot een groeimat in een tuinbouwkas of een remblok in een vrachtwagen. Dus veel meer dan alleen dak- en spouwisolatie.
Ik werkte in het gedeelte waar juist die speciale producten werden gemaakt. Afwisseling zat.”

“Genoeg bedrijven vragen om een idee. Zeker als het om slijtage gaat, weet ik daar vaak wel een mouw aan te passen.”

“Hier is ook elk project anders. Je komt in allerlei fabrieken, in glas en recycling, of in de cementwereld. Overal waar problemen opgelost moeten worden, ben ik op mijn plaats. Wivé verkoopt niet alleen slijtvaste materialen, maar levert ook oplossingen. Dat gaat veel verder. Er zijn genoeg bedrijven die vragen om een idee. Zeker als het om slijtage gaat, weet ik daar vaak wel een mouw aan te passen. Zo blijft het boeiend.”

“Dan krijg ik meer tijd voor mijn hobby. Ik restaureer in mijn garage tractoren en stationaire motoren. En dan met name Amerikaanse tractoren van direct na de oorlog. International Harvester en Ford, inclusief vingerbalkmaaiers. Ik heb er zelf vier, waarvan de laatste in reparatie is. Daar werk ik nu al een jaar of acht aan.”

“Als de garagepoort open gaat, komt zo’n tractor er beter uit dan toen hij nieuw was.”

“Ja, zo’n tractor komt als een wrak binnen. Je gaat kijken… wat mankeert eraan, wat mist er nog. Alles is verveloos, uitgelubberd en versleten. De eerste twee, drie jaar is het een zoektocht naar onderdelen. Je moet contacten hebben, want het moet grotendeels uit Amerika komen. Ook al zijn er voor sommige onderdelen ook wel Chinese imitaties. Zoals uitlaten, die meestal ontbreken of totaal verrot zijn. Maar ook zo’n imitatieonderdeel moet je dan meestal nog wel handmatig aanpassen. Soms vind je nog twee wielen of alleen de velgen. En het houtwerk is ook altijd totaal vermolmd. Dat moet je dan zelf namaken. Het is veel werk, maar als de garagepoort open gaat, komt zo’n tractor er beter uit dan toen hij nieuw was.”

“Zeker, Engelse stationaire motoren van de merken Wolseley, Lister en Petter. Daar heb ik er een aantal van. Deze motoren werden gebruikt om werktuigen aan te drijven. Ik neem die vaak mee naar tractorshows, als exposant. Dan gaat er een grote tobbe met water naast, met een pompje, zodat mensen die motoren werkend kunnen zien.”

“Nee, ik heb ook een aantal motorfietsen en wil graag motorreizen gaan maken. En op de zolder van mijn garage staan nog een aantal projectjes. Als ik die allemaal af wil krijgen moet ik minimaal 90 worden!”